Pod popiersiem pięknie wydane, oprawione w skórę "Dzieła Zebrane” oraz różne socjalistyczne bibeloty.

Samo popiersie przystrojone było zaś jedwabną szarfą do której przyczepionych było kilka znaczków z różnych zjazdów partii, tak zwana trzygłowa hydra (Marks, Engels, Lenin) oraz perełka tego zbioru Lenin Dzieciątko (przedstawiający młodego Lenina z sierpem i młotem).

Byłem zafascynowany tymi znaczkami. Były tak piękne, że mogłem się w nie wpatrywać godzinami. Błyszczały na tej szarfie jak gwiazdki na niebie.

Ale pewnego dnia stało się nieszczęście. Szarfa zniknęła. Została skradziona. Co się wtedy działo. Była milicja i KGB i jeszcze jacyś inni, których nawet oficer KGB się bał. Przesłuchiwano wszystkich pracowników hotelu, oraz członków delegacji. Jak kamień w wodę.

Jakimś dziwnym trafem nikt nie sprawdził jednak mojego pluszowego misia z plecakiem, którego ojciec kupił mi w "Uniwermagu".

Sprawa wydała się dopiero na dworcu kolejowym w Warszawie, gdy ojciec ukuł się o szpilkę wystająca z misiowego plecaczka. Mało nie dostał zawału.

Rodzice tak się bali, że zakopali szarfę w metalowej kasetce w piwnicy jak jakieś zwłoki.

Wykopaliśmy ją dopiero 1992 roku. Okazało się wtedy, że znaczki są ze złota i srebra, zaś czerwone elementy z czegoś co przypomina koral.

Ojciec opowiadał mi wtedy, że bał się w 1977 roku, że jak się sprawa wyda to nie wyjdzie z obozu do końca życia.

Znaczki te w 2000 roku po śmierci ojca przekazałem na WOŚP, pozostawiając sobie tylko Lenina Dzieciątko...