5 rzeczy, których najbardziej żałuje się na łożu śmierci

Braku odwagi, by żyć po swojemu

W ostatniej godzinie wiele osób spogląda w przeszłość i dokonuje podsumowania. Smutnego, ostatniego rozliczenia z celami i marzeniami. Okazuje się wówczas, że ponad połowa nigdy nie została spełniona. Li tylko z powodu złych wyborów. Decyzji podjętych lub niepodjętych – w niewłaściwym miejscu, w niewłaściwym czasie. Ze wszystkich rzeczy najwięcej umierających żałuje właśnie tego – że nie miało odwagi żyć po swojemu.

Nadmiaru pracy

Więcej pieniędzy, więcej nadgodzin. Jeszcze jeden etat, jeszcze jedne saksy. Pieniądze, pieniądze, pieniądze. Mieć i mieć więcej. W zamian – czas z dziećmi i rodziną. Własne zdrowie. Hobby, przyjaciele. Nieustanna gonitwa za pieniądzem rzutująca negatywnie na wszystko inne – to właśnie to, czego najbardziej żałują umierający mężczyźni. Kobiety coraz częściej również.

Ukrywanych uczuć

O tych uczuciach ukrywanych najgłębiej człowiek przypomina sobie dopiero w ostatniej godzinie – kiedy wydaje mu się, że nie ma już nic do stracenia. Przypomina sobie wszystkich ludzi, których skrzywdził i których chciał przeprosić. Ale nie umiał albo nie zdążył. Wszystkich których kochał, a którym nie zdążył o tym powiedzieć. Wszystkich, którym nie zdążył wybaczyć. Żałuje i zastanawia się, co byłoby, gdyby we właściwym czasie zebrał się na odwagę. Jak wtedy potoczyłoby się jego życie...

Porzuconych przyjaciół

Spalone mosty i porzuceni przyjaciele. W ciągu życia spotykamy tysiące ludzi, spośród których część zostaje z nami na dłużej. Niektórzy na całe życie. Niektórzy tylko na jego część. Na łożu śmierci odzywa się tęsknota za dawno niewidzianymi, zapomnianymi, porzuconymi osobami z przeszłości. Dopiero kiedy człowiek odkrywa, że nikogo z nich więcej nie spotka, dociera do niego to, jak bardzo byli dla niego ważni.

Odrzuconego szczęścia

Dopiero po wielu latach życiowej tułaczki ludzie zaczynają rozumieć, że szczęście zależy wyłącznie od nich samych. To, jak spędzą życie, z kim, gdzie, w jakim otoczeniu – to suma podejmowanych przez nich decyzji, które w ostatecznej perspektywie składają się na życiowe szczęście. Umierający zauważają w ostatniej chwili, że tak naprawdę ograniczali się sami, obawiając się zmian i trudniejszych decyzji. Decyzji, na które teraz jest już za późno.